Czy będzie zima 2009?

Będzie!
Zaczęło się niewinnie. Z nadzieją pogodziliśmy się z końcem lata. Wizja kolorowej jesieni zapanowała w Wiśniowym Sadzie.




Wystąpiły nawet obawy czy prace nad mitycznym biznesplanem nie udaremnią obserwowania tej najbardziej atrakcyjnej pory roku. Marcin wychodził nawet z Dharmą i fachowym, szklanym okiem uwieczniał wszelkie symptomy zbliżania się tej pożądanej pory roku.

Nic z tego. Natura poszła na skróty. Zamiast jesieni po lecie, przyniosła nam zimę, z opadami wziętymi żywcem i z nadmiarem z października 1981.


Pierwszy raz od lat założyłem łańcuchy. Nie żeby nie można było podjechać, tylko że panika spowodowała kolejki w warsztatach i do dziś mam na kołach letnie opony, co w naszych warunkach zimowych określa się mianem szczytu ekstrawagancji i beztroski.

Wszystko co mogło, stanęło nam przeciw sprostania wymogom POKL. Brak prądu do drukowania i poprawiania wniosku, brak wody wynikający z braku prądu, brak dojazdu bez łańcuchów, parodniowa wizyta przyjaciela z Anglii, zdziwionego polskimi, nie tylko klimatycznymi warunkami życia przez 2 doby.


Na koniec trzeba było przezwyciężyć jeszcze brak czasu, atramentu w drukarce, internetu w biurze Agencji, sformatowany źle kwestionariusz, niewiedzę, obawy, znikomość czasu na konsultacje u konsultantów, dziurkacza do dziurek, teczek i kopert.
Wszystko się jednak udało pozytywnie przekroczyć, ale za to z rezerwacjami krucho- od 2 tygodni mamy wolne pokoje i nic nie wskazuje na to, by coś wynająć aż do 2-go dnia Świąt. A w obecnym zakresie działalności 2 tyg. bez gości = 0 w portfelu. Dotacja z POKL-a ma nam pomóc to pozasezonowe zjawisko znacznie złagodzić.

Na razie włóczymy się po koncertach synów, w roli ich starszego rodzeństwa, zwiedzając różne dziwne, muzyczne miejsca, nie tylko w bliskiej okolicy, obserwując przy okazji stan polskiej, młodzieżowej kultury muzycznej.
Najlepiej nie jest. Moim zdaniem młodzi w większości nie potrafią zaczerpnąć z muzyki piękna jej dźwięków, harmonii, aranżacji, rytmu i osobowości muzyków. Traktują ją najczęściej jako pretekst do zabawy, odreagowania przy użyciu rozmaitych "katalizatorów". Dlatego muzyka ma prowokować, zagłuszać niepokoje, wywoływać negatywne emocje oraz transowe wibracje z mocnymi szybkimi rytmami, bez chwili (nie daj Boże) na jakiekolwiek refleksje. Najlepiej gdy rodzi bunt z powodu rzeczywistości, odstępstwa od popularnego stylu z TV, kontestacji starszych pokoleń, poziomu technicznego.
I taki też mógłby być cel dodatkowy, który zawsze przy muzyce był obecny, począwszy od Mozarta. Pewnie jest to spowodowane: nagłą swobodą, którą muzyka uzyskała po końcu komuny, również istnieniem muzycznej nomenklatury postkomunistycznej, która ma się do dziś najlepiej w tej branży, niezbyt powszechnym wpływem i wzorcami z MTV, w przeciwieństwie do wpływu Okocimia.
Wiem coś o tym, bo przecież we wrześniu też grałem we wrocławskim klubie, ale można się z takim poglądem nie zgadzać.

Dlatego też młodzież z różnych po kolei miast, począwszy od Wałbrzycha, przez Świeradów, Jelenią Górę, Wrocław, traci okazję aby za darmo, na miejscu, spotkać się na żywo z fenomenem Microexpressions, których kombinacje dźwięków dojrzewały wprost w karkonoskich krajobrazach, górskich ogrodach pełnych naturalnej przyrody i w tym co w nowym rock&rollu najświeższe.

To że Marcin dubstepuje (dubstep) było od dawna wiadome, ale nie wiedziałem, że tego tak wspaniale się słucha i przeżywa. BWSound jest jego projektem ubocznym, obok Huty Artzine, tworzonym wraz z Jackiem, autorem pierwszego wpisu do Księgi Gości 5 lat temu, gdy nasza agroturystyka dopiero się organizowała.

Wreszcie ujrzeliśmy na własne oczy Stację Wolimierz (45 km), a właściwie Klinikę Lalek, która nie cieszy się zbytnim zaufaniem wśród naszych znajomych. Tak to jest z miejscami prawie kultowymi, w których chodzi nie tylko o idee zawarte w ich statutach, czyli o teatr, muzykę czy góry (np. Chatka AKT).

Osobiście uważam, że zainteresowanie sztuką lub innym pięknem jest najważniejsze i makiawelicznie dążyłbym zawsze do jego spełnienia. Na pewno zaadaptowana stacja kolejowa posiada niezwykły, magiczny klimat, tak bliski góralom karkonoskim, chętnie zaglądającym do sąsiadów, górali izerskich.

POKL 6.2

Mamy 3 dzieci, zresztą dosyć mobilne i bardzo fajnie ułożone. Dharma nie jest specjalnie przystosowana do takiego towarzystwa, a one są bardzo miłe.

Skutkuje to jednak izolowaniem jej od gości, za to codziennie ma zagwarantowany spacer po okolicach, który uwielbia nade wszystko. I to są te klimaty, o które chodzi- wędrówki po okolicznych górkach, najczęściej o zmierzchu, obserwacja przyrody, topografii.

Między tym wszystkim codzienne czynności: do pralni, zakupy przy okazji, sprzątanie, koszenie, zbieranie owoców itp. Daszek jeszcze nie zrobiony jest, chociaż przygotowany. Oczyściłem go z dzikiego wina, założyłem asekurację, może jutro się uda trochę poprzybijać nowej papy. Chciałbym uniknąć sypania paprochów między gości i ich dzieci.

Nadeszły efekty moich nieprecyzyjnych rezerwacji.
Do jednego pokoju goście w ogóle nie przyjechali, nie dało się dodzwonić i pewnie będzie niewynajęty, a było kilka zapytań o ten termin. W 2 pokojach chodziło o pobyt do soboty. Nie wiem skąd wzięła mi się ta niedziela. Moje błędy, ale też i moje cenne doświadczenia, które mam nadzieję, jeszcze zdążę wykorzystać kiedyś parę razy.

Pomysł nasz na dalsze funkcjonowanie okazał się niezbyt atrakcyjny dla POKL 6.2. Żadna kultura, historia, sztuka, regionalność i turystyka nie są tak niezbędne w naszym regionie, jak inne samozatrudnienia, związane z produkcją choćby plastiku. Pokazywanie naszych Karkonoszy w pełnym spektrum historyczno- krajoznawczym w godnym standarcie i estetyce europejskiej, mieszkańcom miast i innych regionów Polski, nie jest na tyle konieczne, aby to właśnie nas wspomóc dotacją z tego programu. To, że zabrakło tylko 1 p-ktu nie jest pocieszeniem, bo nic z tego nie wynika. Nie to nie, dam radę sobie sam. Zdarzyło się parę razy, że poskutkowało i w dalszym ciągu mam taką nadzieję.

Naparstnica

Mooże wystartujemy do 3 edycji, ale ręce i tak opadły, gdy wychodzi, że w kontekście polityki unijnej nie jesteśmy beneficjentem ostatecznym i nie o nas, skromnych, zwyczajnych Europejczyków tu chodzi, a raczej jest to sposobem na pomnażanie majętności sprytniejszych obywateli, umiejących zgarnąć płynący eurostrumień wcześniej, po drodze, na swoje podwórko, zanim dopłynie do tych, do których został skierowany i stworzony.

Ja sprytny nie jestem, wcale być takim nie zamierzam, nie umiem i nie chcę, i nie będę. Robię wszystko co muszę, aby tylko nie opuścić ukochanych Karkonoszy i Zachełmia, a od lat zawsze jest to realnym i najgorszym dla mnie zagrożeniem. Jeśli trzeba tak będzie uczynić to trudno. Jest wolność. I aby ta nasza nie umniejszyła wolności kogokolwiek.

To, że nikt nie da nam za nic pieniędzy jest oczywiste, jedynie smuci, że pod takim pozorem (UE), przedstawia nam się szansę, w którą czasem zbyt naiwnie i zbyt pochopnie wierzymy.

Naparstnica

Letni bukiecik w Wiśniowym

Dziś na Śnieżce piękna pogoda i malownicze niebo.

Powrót przez Kocioł Łomniczki.